ถ้ารู้สึกเป็นทุกข์กับความรัก...

เพียงเพราะคนที่เรารัก...ไม่รักตอบ

ทุ่มเทก็แล้ว ดีกับเขามากๆก็แล้ว...

ทุกอย่างที่ทำเพื่อคนที่เรารักก็ทำมาแล้ว

สุดท้ายเขาก็ยังไม่รักเรา เหมือนที่เรารักเขาเสียที

สิ่งที่เกิดขึ้นในใจจึงมีทั้งท้อ และดื้อรั้น...

ท้อ..เพราะผิดหวัง...รั้น..เพราะยังอยากสมหวัง...

เมื่อสองสิ่งที่ต่างขั้วมาอยู่รวมกัน มันก็เลยทำให้เราฟุ้งซ่าน

บางทีก็ทำอะไรโดยไม่รู้ตัว เช่น เขาไม่รักก็ได้แต่ตามตื้อเขา

เขารำคาญก็ยังสร้างความรำคาญให้เขาเพิ่มมากขึ้น...

ทำอย่างนี้เรามีความสุขหรือก็เปล่า

เขาจะชื่นชมยินดีกับสิ่งที่เราทำหรือก็ไม่...

เมื่อขึ้นชื่อว่า "ไม่ได้รัก" ต่อให้ดีแค่ไหน

หล่อแค่ไหน หรือสวยแค่ไหน

เขาก็ไม่มีทางปันใจมารักเราหรอก !

"เมื่อประตูบานแห่งความสุขปิดลง

ประตูแห่งความสุขบานอื่นก็จะเปิดขึ้น

หากเรามัวแต่มองประตูที่ปิดลงไปแล้วเนิ่นนาน

เราจะมองไม่เห็น ประตูแห่งความสุขบานอื่นที่เปิดไว้รอ..."

สำหรับคนที่รักเขาแล้วเขาไม่ได้รัก...

อย่าคิดว่าความสุขในชีวิตได้หมดลงแล้ว

เราจะรักใครชอบใครอีกไม่ได้แล้วในชาตินี้...

เราเพียงแค่ตั้งใจเอามือปิดตาทั้งสองข้างให้มองไม่เห็นอะไรก็เท่านั้น!

ลองเอามือออก...แล้วค่อย ๆ ลืมตา....

เราจะพบประตูแห่งความสุขที่อยู่รอบตัวอีกตั้งหลายบาน...

ลองตัดสินใจเดินไปที่ประตูบานอื่นดูสิ!...

อย่ายึดติดอยู่กับประตูที่ไม่ได้เปิดต้อนรับเราอีกต่อไปเลย

"คนทุกคนต่างเป็นเหมือนตัวจิ๊กซอว์...ที่ออกตามหากันและกัน

เมื่อค้นพบเจอตัวจิ๊กซอว์ที่ต่อกันติด...ก็จะเกิดภาพที่สมบูรณ์..."

หากเราไม่ใช่สำหรับเขา นั่นแสดงว่าเราไม่ใช่ตัวจิ๊กซอว์ที่หายไปของเขา

ความรักก็คงเป็นเช่นนั้นด้วย....

เพราะรักจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อคนสองคนมีใจที่ตรงกัน

มีสายใยบางๆที่คอยเชื่อมต่อถึงกัน...

ออกไปตามหาตัวจิ๊กซอว์ที่เหมาะสม และคู่ควรกับเราดีกว่า

อย่ามัวแต่ยึดติดกับรักที่ต่อไม่ติดให้เสียโอกาสตัวเองเลย

ชีวิตกล้าทำอย่างอื่นได้...ก็น่าจะกล้าหาญบอกลาจิ๊กซอว์ตัวปลอมตัวนั้นได้

เรื่องอย่างนี้ มันอยูที่ "ใจ" เท่านั้น...

อย่าเสียใจ หากต้อง "ตัดใจ"...แต่จงดีใจที่ได้มีโอกาสได้ค้นหา

เพื่อที่จะได้พบเจอ "หัวใจ"...หัวใจดวงที่เราออกตามหามาตลอดทั้งชีวิต....