นี่เรื่องจริงเหรอ ผู้บริหารซัมซุง...

ฅนไทย

นี่เรื่องจริงเหรอ ผู้บริหารซัมซุง...
- x! C+ j1 @( M, {1 }: J


ฉันเกิดในหมู่บ้านบนภูเขาที่ห่างไกลผู้คน

7 ~1 P7 o& W9 Y4 w) b

แต่ละวันพ่อแม่ของฉันต้องพรวนดินในไร่ท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุ
' \) L# A+ w3 E  M+ K$ x( [) f
- L( J+ b* v; T$ u; e: |5 \1 _
+ N/ d/ R" l7 H9 h1 T# J' f
ฉันมีน้องชายอยู่หนึ่งคน อายุน้อยกว่าฉัน 3 ปี


$ z3 X3 e$ {- v( p
2 I% V/ h$ O; u/ i* Q# W2 e% r  V3 gวันหนึ่งฉันขโมยเงินของพ่อเพื่อไปซื้อผ้าเช็ดหน้าที่เพื่อนๆ

" O5 `/ V( r& }+ ~% R* I. _

ของฉันมีกัน

, \( H4 F" @5 s4 a2 `

จากนั้นพ่อก็รู้เรื่อง

+ A2 s* W2 o1 }) z# L3 ~* M) }

พ่อให้ฉันกับน้องคุกเข่าหันหน้าเข้าหากำแพง


. D5 s) T7 t7 B. G. r
9 Y" L! X/ d* oโดยที่ในมือพ่อมีก้านไม่ไผ่อยู่หนึ่งก้าน
* o% j. @, q& i
8 O. K5 @& g4 D7 w! Z* N
- S# k+ E( t. W$ U9 U
'ใครขโมยเงินไป' พ่อตวาด


: C, A1 ]+ S# @9 l  _) j# e
ฉันกลัวมาก ไม่กล้าพูดอะไรออกไป น้องชายฉันก็เช่นกัน



6 q0 v5 q- _. g! Hพ่อจึงเอ่ยขึ้นว่า


  Q% b2 u/ K8 M; J3 m$ W' {) j7 J( \
- q6 `% U* v& @+ y: H'ก็ได้ ในเมื่อไม่มีคนรับสารภาพก็ต้องโดนลงโทษทั้งคู่นั่นล่ะ'
% A6 ~! R9 O8 ?) D


5 W5 O4 ?; H- N6 y9 Z# }7 U- Mพ่อชูก้านไม้ไผ่ในมือขึ้น



1 H" m: R; V; Iทันใดนั้น น้องชายของฉันก็ลุกขึ้นคว้าข้อมือของพ่อไว้....แล้วพูดว่า

- Q- M" L7 g/ s# ~4 _$ r& c4 B) w
4 ^; Y  k5 }' |5 p) G9 B
2 s1 r9 d7 h0 \: G* g'ผมขโมยเองครับ'
4 e5 [# d( r+ k  w* P& r) f4 l
* x& c, A+ ?5 |7 c  G
( `) d' m0 k/ F) l& a* @; F5 O
ก้านไม้ไผ่ก้านนั้นได้กระหน่ำลงบนหลังของน้องของฉันอย่างต่อเนื่อง


2 J% R9 `4 Q( w2 B: N7 v
พ่อโกรธมาก พ่อตีน้องของฉันไม่หยุด
5 V$ m# }6 B% q* ~
6 c7 ^( D; T- L& a6 S

5 W, l1 r% Y% K6 G; a. d- Zจนพ่อหอบด้วยความเหนื่อย
) @- c. C5 Q, c( h9 h9 r

* o7 ?) b; s& H' }
พ่อนั่งลงบนเก้าอี้

, x! K' b0 b2 w1 g% R7 L, l, A

และด่าว่าน้องชายของฉัน
( A0 t& w5 P  J- I/ `) |3 Z7 C
0 t5 m+ k+ [. \+ {" c" [3 e1 e
, w# k) E0 A' B( W9 ?6 [& `
' ของคนในบ้านแกเอง แกยังขโมยได้ต่อไปแกจะทำชั่วอะไรอีก

% W+ F9 f3 i! c; {( o
- y, I! G/ ?* l' S) P0 z
แกน่าจะโดนตีให้ตาย ไอ้หัวขโมย'
0 p4 V$ h# S: O9 k8 A+ W

9 P' s8 S7 L  A2 D3 T
คืนนั้น ฉันกับแม่กอดน้องชายของฉันไว้
' H8 c2 a. X' T0 H2 t' _* c


หลังของน้องมีแผลเต็มไปหมด
  @  ], c! [) ^7 o, Y
; h* l. Z+ n6 Q/ _4 ~. M" _

แต่เขาไม่ได้ร้องไห้แม้แต่น้อย
2 C7 O: p4 f& [7 o


: ~/ x: ^1 ?+ c  G8 aกลางดึกคืนนั้น ฉันนอนร้องไห้เสียงดัง และนานมาก

! d, U1 Z0 {( d( Y  P
- D/ \9 o- k* G; m9 X( V- r
น้องเอามือเล็กๆ ของเขามาปิดปากฉันไว้ แล้วพูดว่า

" y% c: B, H& g3 w
, p# ^* l1 Y) M
$ a5 C& l4 ^% T' D5 t3 ?5 a# ?' พี่ครับ ไม่ต้องร้องไห้นะมันผ่านไปแล้ว'

) q- L. @% j/ d

4 q; [! |/ Z/ s) g; R8 B2 e# b5 wยังไงฉันก็อดที่จะเกลียดตัวเองไม่ได้
# o% V4 c+ M% t+ b" z1 n' S

: [) l$ }! w2 x9 ]7 {, G
8 t, T( e4 b7 k, `! i% aที่ไม่มีความกล้าจะบอกความจริงกับพ่อ
5 P# z5 Y& ~( h0 I
8 y$ M5 n: P+ j7 j6 a8 S7 e; N" t
! p# U2 n# e* E* Y4 P
$ {0 Y; N( \3 n! C
2 h  g, }: p& e
หลายปีผ่านไป
  a" [/ q" v0 e! F8 {


: A! t2 R4 e# F- W9 i8 A! _แต่เหมือนกับว่าเหตุการณ์มันเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้เอง
3 Z) i, `5 Q" C
2 d2 R- G* Y. y! P% f, A, R9 f
$ f% O8 D' ?( T; |+ G( i# s/ t5 g" |
ฉันไม่อาจลืมคำพูดของน้องชายตอนที่เขาปกป้องฉันได้เลย


" R3 c4 }3 q# o
ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 8ปี ส่วนฉันอายุ 11ปี...
+ U/ F* r7 E, i* M
% F/ S- Q2 P* P
7 \4 e9 E* k0 B8 K
เมื่อตอนที่น้องชายของฉันใกล้จบ ม.ต้น


6 H$ s  P. @. P- {5 v; x; x0 u
9 g4 L' Z7 {# A8 ~; L, _5 Eเขาได้รับการตอบรับจากโรงเรียน



! n6 f0 `! g4 t# G3 hม.ปลาย ว่าเขาสอบได้ ในขณะที่ฉันซึ่งใกล้จบ ม.ปลาย
1 m- K8 e- w) b/ T& h- A
+ B7 z9 E% `$ }& M$ D

, g5 L7 `$ J0 q! Y- h& ~' Vก็ได้รับการตอบรับจากมหาวิทยาลัยของจังหวัดเช่นกัน

. m" u! R# ^$ |) Y
* ^# V# N% k1 l" d. G! d- s" l
คืนนั้น พ่อได้นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่สวนหลังบ้าน

5 q- Q4 |/ z3 J2 {5 e0 b: I

ฉันแอบได้ยินพ่อพูดว่า



' ลูกเราทั้งคู่เรียนดีเรียนดีมากนะ'

! c. |+ D2 W3 B7 J0 k" j
6 R! u; j9 p3 @: x6 j4 y$ s
แม่ซึ่งนั่งเช็ดน้ำตาอยู่ข้างๆ พ่อ ได้พูดว่า

3 ~$ i/ K# ^, g5 \% G1 I

'แล้วเราจะส่งเสียลูกทั้งคู่ได้อย่างไรในเมื่อเราก็ไม่ค่อยมีเงิน'
0 a& r$ W) s+ i1 x- l


1 c7 l* d9 i' W* j, T* B0 nทันใดนั้น น้องชายของฉันได้เดินเข้าไปหาพ่อ แล้วพูดว่า



' ผมไม่ต้องการเรียนต่อผมอ่านหนังสือมามากพอแล้ว'

9 l0 B: x2 z% G  L. E1 k
- p2 K# R, a! K- y
พ่อเหวี่ยงมือตบลงที่แก้มของน้องของฉันฉาดใหญ่
+ `/ ~9 p" b& j/ M0 T


, f/ v- R3 i( _9 e'ทำไมถึงคิดโง่ๆ อย่างนี้



ต่อให้พ่อต้องไปเป็นขอทานข้างถนน
5 {+ x8 F6 }) y) O8 I5 o  r

5 q. Y$ v# [' R* |
2 a! d1 v# E* Y$ T, W% k3 nพ่อก็จะส่งแกทั้งคู่เรียนจนจบให้ได้'
: p9 C4 \9 F# M6 L% {& M
1 I/ P3 e8 R' x/ B% X9 {# h+ y
: G+ D6 o0 y5 U  m9 I6 {
) `1 N- H4 y' @คืนนั้นทั้งคืน พ่อได้เดินไปตามบ้านต่างๆ


0 z' K, c3 n/ f, x- t
6 d7 S$ f5 }' J6 p. Cทั่วทั้งหมู่บ้าน....เพื่อขอยืมเงิน


+ {( E4 T4 \# [3 B
ฉันค่อยๆ เอามือประคบแก้มบวมๆ
! w" f4 N1 E' e$ S
! @5 b9 e* U/ x, i4 _# f+ t
' A6 k4 g& @: o: E4 ~6 q. v
8 h- u" s  @5 q7 B$ c6 q  S4 aของน้องชายเบาๆ และคิดว่า
0 m, {$ ~: X" l7 Q5 d% ]
' `, m; T. u6 u* b
& d- M4 O4 W7 c4 j$ i
' ต้องให้น้องได้เรียนต่อไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจหลุดพ้นชีวิตลำบากเช่นนี้ไปได้'
' |" J* _9 r6 W  ~7 x- R
+ ]2 b; P7 k% f3 @: L

แต่ในขณะเดียวกัน
" o7 |3 A/ [: A; w


ฉันก็ไม่อาจล้มเลิกความคิดอยากจะเรียนต่อไปได้
- |, y: X  i% i( L6 g7 P5 u
4 f- D9 V' a9 j) z# ~2 I
6 U6 J- b- u, @! [: R5 V4 Q: \. W) q4 r
ใครจะรู้ได้ .......

6 ~4 l8 u. x! U2 a1 X6 A, P

5 z6 Y, w4 A4 I9 \2 L

วันต่อมาในตอนเช้ามืด
4 C, E1 f% v* L; G8 m" o
, R+ K8 E! U2 [8 E- u1 y
3 n0 c, W3 N4 D+ j
น้องชายของฉันได้ออกจากบ้านไปพร้อมทั้งเสื้อผ้าติดตัวเพียงไม่กี่ชิ้น
& f1 Z" f6 t  H
9 e3 g  B8 |$ t( r. p0 i$ U* B
9 S0 A" l7 X  t, J. Q: y
และถั่วเพียงเล็กน้อยเพื่อประทังความหิว


- W: h3 G% }8 J9 _
ก่อนไปเขาได้ทิ้งข้อความไว้ใต้หมอนของฉัน


  ]% ]! s! Y' t  N0 O1 a1 W
ขณะฉันกำลังหลับ



' พี่ครับ การจะเข้ามหาวิทยาลัยได้ ไม่ใช่ง่ายๆ นะ ....
7 W' W! z+ a$ m5 F2 P" e/ \

- p+ }0 T0 I" `3 d  i, t1 n, x
( n4 u& d" _' P/ J% k3 {6 A9 @0 mผมจะไปหางานทำ...แล้วจะส่งเงินมาให้พี่'



ฉันนั่งอยู่บนเตียง


7 [( W$ i, k, |: C1 F
2 C  Y! ^( V  L3 f. O; [$ t* F$ oอ่านข้อความของน้องชายด้วยน้ำตานองหน้า .......



- Q" Y! r, b& G) eฉันร้องไห้จนเสียงแหบแห้งไป

' \- U  a: z7 _: G4 N

ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 17ปี ส่วนฉันอายุ 20ปี .....
; R$ {1 y( s5 M9 _, A0 d

% v% y4 }' c2 |/ Y9 q7 u/ B1 L5 Y+ w
2 B5 d' C+ ~% m/ Z$ v' |% uด้วยเงินที่พ่อยืมมาจากคนในหมู่บ้าน
0 H8 a) j( T3 \7 W
* v4 d: K% t# d
+ w9 B+ ]) L' E- ~) y
: g1 a  _. G/ ?0 eรวมกับเงินที่น้องชายของฉันได้รับเป็นค่าจ้างมาจากการทำงานเป็น



: n' i0 g- ^$ D( bกรรมกรแบกหามที่ไซท์ก่อสร้างท่าเรือ .......

" ~) k" ^* U# c7 o: B+ F  s4 z1 h

/ a5 C5 p( r  ^8 uฉันจึงสามารถเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้จนถึงปี 3
. K" i5 x" P1 Z8 `! m0 C9 e' ~
( ]8 K6 [6 d5 V1 y# E. P
( r% a. P9 ~9 R2 u/ z
วันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องพัก
1 W0 ^+ T# ]1 P- ~2 @
& Q( ^  {7 [' P, u

เพื่อนร่วมห้องของฉันได้เข้ามาบอกว่า


7 M% _, w- E" u$ p! M
'มีชาวบ้านมาหาเธอ...อยู่ข้างนอกแน่ะ'
$ P9 j0 e" a' F- R4 p' F' H2 e
3 l* Y, m4 P0 R  W  Q8 v# s

ทำไมชาวบ้านถึงมาหาฉันล่ะ

" H: m8 c2 p: a# S7 p
; X+ e: |7 C' ]0 `* R, S
ฉันเดินออกไปแล้วมองเห็นน้องชายของฉันยืนอยู่
% ?) {3 ^0 b6 E8 b$ O0 L+ I

1 W7 c& b$ L+ |
ตัวของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นปูนและทรายจากงานก่อสร้าง

/ ~: F. S( V5 b...
6 x$ v: Y3 ?$ B6 [8 s
: c& o1 P- E3 h9 C- D

ฉันถามเขาว่า
8 ~3 t* z/ Q0 @7 \; u$ u! M
, C3 i5 k9 o3 }+ X1 X7 A
) Y' P( u6 w- |* a
'ทำไมไม่บอกเพื่อนพี่ไปว่าเป็นน้องชายพี่ล่ะ'

) M, j! W# i! H1 K$ u. \

9 ?9 I% G* i* o0 v2 K4 C+ P( }+ Nน้องชายของฉันตอบยิ้มๆ ว่า
2 {. k0 ~/ M" t


'ก็ดูผมสิสกปรกมอมแมมออกอย่างนี้...ขืนบอกว่าเป็นน้องพี่ เพื่อนๆ



ก้อได้หัวเราะเยาะพี่กันพอดี'
4 O7 s$ K8 J$ q. O  W7 i

2 z8 b9 A' h; g! U! Y
) d& W5 I: [9 B7 D) u: \" p! Nฉันค่อยๆ เอื้อมมืออันสั่นเทาไปปัดฝุ่นให้น้อง
1 u0 H! G* C' a' @


9 H8 ?% t9 o7 l! I  S' Qและพยายามพูดด้วยเสียงเครือๆในลำคอ
' f" ~  F0 b7 |+ g# N8 n

2 J+ a8 l# v" o
' พี่ไม่สนใจว่าใครจะพูดยังไง
6 Z9 U  _" U* `  a+ ~/ B3 a' Y, Z
! U7 [! d% w8 }+ P) X

8 B, s2 \7 |0 f: Gเธอเป็นน้องของพี่ ไม่ว่าเธอจะดูเป็นอย่างไรก็ตาม'

0 X: ^( Z% e5 v1 X

จากนั้น น้องของฉันได้ล้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง
% D+ O( i( A* E2 `& Z; p( a
7 _# z9 O! O' W' |0 D0 W

# \) ?' v4 y8 w; O& oเป็นกิ๊บหนีบผมรูปผีเสื้อ . เขาติดกิ๊บให้ฉัน


8 p/ `: W3 {/ H+ i
แล้วพูดว่า
: X, k' }6 D0 F) E4 F
5 K" u& W% d4 H* e  \0 F3 I
# y3 w6 F4 J5 k- Q2 c
' L! E( Y0 n% _; }7 L/ Y# L'ผมเห็นสาวๆ ในเมืองเค้าติดกัน ผมเลยอยากให้พี่ติดบ้าง'
2 w& u- [* a0 F# H& G/ [/ ]# g5 ], {
) x) e5 b) ^# i# q( @

ฉันหมดเรี่ยวแรงลงในทันใด


$ p4 `8 ?2 X8 G- v4 e9 B
" C+ W) K6 N4 @- J& |0 tดึงน้องชายเข้ามาสวมกอดและร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นเวลานาน
4 H/ }! [  b% p: }7 `

/ o. W$ o0 z1 ~1 B, s% U7 c- q5 h, R  E
3 j: d& L. u: M; f, gตอนนั้นน้องของฉันอายุ 20 ปี ส่วนฉันอายุ 23 ปี .
' [4 C& A$ S  ^
/ Z+ S5 H8 q# K  s4 o( f- d

' C1 n- U% i7 D- D' B7 ~( o6 wวันที่ฉันพาแฟนหนุ่มของฉันมาที่บ้านเป็นครั้งแรก

6 p* f: I: \$ C8 C" J- _

ฉันสังเกตเห็นว่า
0 ]1 g% m+ }1 e* A5 ]: i& H# ~7 F0 |7 W
; e% h5 N- ~# z7 K) C9 [( a# ^: B

  ]7 M0 e5 Z% v, Lหน้าต่างบ้านที่เคยแตกไป ได้ถูกซ่อมเรียบร้อยแล้ว


7 I: a  K4 A& S- e, d2 @
เมื่อเข้าไปในบ้านก็เห็นว่าบ้านสะอาดขึ้นมาก


# y9 j# q/ O. |- o
8 e! ~- G) a7 {5 d3 ^. pหลังจากที่แฟนของฉันกลับไป ฉันพูดกับแม่ว่า

- `. _- z  R- K

'แม่ไม่ต้องเสียเงินเพื่อทำความสะอาดบ้านกับซ่อมกระจก

+ E" j' }' X/ I) p$ i+ `

เพียงเพราะหนูจะพาแฟนมาที่บ้านหรอกนะคะ'
8 Z. \: \% j. E0 X


$ A( R, B7 r1 O/ _5 ?( M/ Qแม่ยิ้ม แล้วพูดว่า

. j# P6 I0 E/ `& n& P
1 g4 M8 B( W  w3 t9 ~
' แม่ไม่ได้จ้างหรอก...น้องชายลูกต่างหาก
7 l( |$ ~' P$ p  ]' F+ u


วันนี้เค้าขอเลิกงานเร็วเพื่อกลับมาทำความสะอาดบ้าน

1 L# z3 e/ N5 L9 _6 U1 E! ]0 D) e

ลูกยังไม่เห็นมือน้องหรอกเหรอ


9 E0 _+ a1 V" b! F6 F7 V& P
น้องโดนกระจกบาดตอนกำลังเปลี่ยนกระจกบานใหม่น่ะ'
( r  g2 n1 h) b( M
$ _  r4 u; w% r. U+ s' Q

5 b0 \$ ?6 a. C/ i5 y: Lฉันรีบเข้าไปหาน้องที่ห้องนอนของเขา
, I% ]% M+ F' n% t/ R% b7 {

* u9 o5 E; `) X5 O+ Y
. Q& M- \4 ]; ?; V7 Wฉันรู้สึกเหมือนถูกเข็มนับร้อยเล่มทิ่มลงกลางใจเมื่อได้เห็นบาดแผลบนมือ
  V1 g; d! `- L6 M7 {

7 d4 e: z7 g1 y# J
5 M. U& d9 [- s  ]# C+ Xฉันจับมือน้องเอาไว้อย่างเบามือที่สุด 'เจ็บมากไหม'
/ X1 h3 z2 b* w; d& b/ A' f


% D  I+ \0 L6 M! A& Zฉันถาม

& a% x: h  C' e8 G+ h
6 }8 L. |. n! P/ f
'ไม่เจ็บสักหน่อย พี่ก็รู้นี่ผมทำงานก่อสร้างนะ วันๆ

/ X, n& }3 o1 a7 D

: X* j( W& k6 uมีหินตกมาใส่เท้าผมเต็มไปหมด



: {( k8 g  ]& d! X9 v* q2 m2 p( yแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมคิดเลิกทำงานหรอกนะ
& ]3 A& }/ g0 b2 f- }. u4 u* k


! f2 a5 u' P) @( qและ...'
/ k4 C$ Z" `4 T& t


น้องชายของฉันยังพูดไม่จบประโยค แต่ก็ต้องหยุดพูด



เพราะฉันหันหน้าหนีเขา

+ c% r, C! b; h' T8 p

, P+ m- o' ]- u5 eน้ำตาไหลอาบหน้าของฉันอีกครั้ง



'เพราะพี่เป็นพี่สาวของผมนี่ครับ'

4 P: i5 H) F1 }: X
0 P9 j2 X# S  }4 N$ R0 I9 Y( p
* z: s" ]+ Q( lตอนนั้นน้องของฉันอายุ 23 ปี ส่วนฉันอายุ 26 ปี...


1 t3 Y/ W' ^2 m  l" K7 ^4 Z3 X0 ~
หลังจากนั้น ฉันก็ได้แต่งงานและย้ายเข้าไปอยู่ในเมือง
( S) `# J7 a! F1 `* M

" B* v- {: d2 {9 `, G6 C% Y
หลายครั้งที่สามีของฉันชักชวนให้พ่อแม่ของฉันย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองด้วยกัน...

4 Z2 B. f5 W4 C

แต่ท่านทั้งสองก็ปฏิเสธ



9 n+ O$ J, l  L2 E8 P# Eท่านบอกว่า ท่านเคยย้ายออกจากหมู่บ้านครั้งหนึ่ง

" j/ ^8 m3 }- x& p& }

แต่เมื่อออกไปแล้ว



+ |* ]' U+ L& C0 \9 ]ท่านไม่รู้จะทำอะไรดี


/ _' N0 h/ a; |$ d4 q: u
จึงได้ย้ายกลับเข้ามาใช้ชีวิตในหมู่บ้านตามเดิม

2 A7 O1 w9 N& U
% ~4 H+ ^8 A" z& B7 H
น้องชายของฉันก็ไม่เห็นด้วยกับการที่จะให้เขาและพ่อแม่ย้ายออกไป ...
: R' n5 l! Z( u3 V; H; N0 P


# G" [+ U2 R/ v7 c3 h  Yเขาบอกกับฉันว่า


& T6 |" u0 Y0 Y- V# O( X
'พี่คอยอยู่ดูแลพ่อและแม่ของสามีพี่ทางนั้นเถอะผมจะดูแลพ่อและแม่ทางนี้เอง'

0 s( E5 M6 L/ B. {$ n- s9 ?

สามีฉันได้ขึ้นเป็นประธานของบริษัทของ ครอบครัว
6 _+ q, [6 Z$ a! v9 B6 R, W0 v
, {; f, o5 @& X8 z( p
* T3 j1 N7 B! H! g
' q+ {; h/ m: L6 n) ?4 b) v, Hเราทั้งคู่อยากให้น้องชายของฉันเข้ามารับตำแหน่งผู้จัดการบริษัท

...

แต่น้องชายของฉันก็ไม่รับตำแหน่งนี้

* z4 X* F- O7 L$ g& Y+ O- k

2 `. \" A$ N, n1 s  C; B# Iเขาขอเข้าทำงานในตำแหน่งพนักงานธรรมดา

) o! M; J! h# L6 J
1 v/ o4 K9 {+ ?! k) D6 a7 \
, k+ }( ^5 A$ s7 k- n7 h% Fวันหนึ่ง น้องชายของฉันต้องปีนบันไดขึ้นไปซ่อมสายเคเบิล
, O0 i# Q0 @/ C/ N9 X' S2 B

7 O. B0 \6 M7 |: p6 y) h# M
. e  |% s5 m$ p6 q$ O) t6 g3 jและตกลงมาเพราะโดนไฟดูด
% q+ \5 r8 m8 `


เขาถูกรีบหามส่งโรงพยาบาล



ฉันและสามีรีบไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล
7 x5 B0 a& Q3 B6 c# w


& B2 M% ]1 x' Aน้องชายของฉันขาหักต้องเข้าเฝือกที่ขา
4 i: `  f6 s1 h+ d& Z7 A
! e) W3 `& v  H% \$ U

. j/ z: E& C, W4 [: F3 z- r... ฉันโกรธมาก จึงตวาดน้องไปว่า



' ทำไมถึงไม่ยอมรับตำแหน่งผู้จัดการ หา!!!


% U5 B; z0 J2 K1 {1 [& j- W
: j5 n5 |& v5 ]& cถ้าเป็นผู้จัดการก็จะได้ไม่ต้องมาทำงานเสี่ยงๆอย่างนี้

  L) Q# m+ C. f, Y, Q8 L3 c, f

% _2 _& k: [5 X7 B9 Aดูตัวเองซิ...เจ็บเจียนตายอยู่แล้ว ทำไมถึงไม่ยอมฟังพี่บ้าง'
  q6 h& w4 T. ^+ {8 Q


. K( o2 u4 t2 P9 x# F* m$ M4 Iคำตอบจากปากน้องของฉันรวมถึงสีหน้าเคร่งเครียด

: k4 p* {) C0 R9 y/ L
- I0 B6 j& z& Q0 q2 R$ r
ยังยืนยันความคิดเดิมของเขา
6 d# r3 i9 ~, G$ k6 F" L

, |- J- T1 L' m$ Y& Z7 ]
'พี่ลองคิดถึงพี่เขยสิครับ พี่เขยเพิ่งจะได้เป็นประธาน


% m5 Z9 ^/ {5 e6 c  x
ส่วนผมมันการศึกษาต่ำถ้าผมได้เป็นผู้จัดการ
4 P) |8 d- C+ Q! v
( m7 z6 D- k6 E7 _  e

5 Q8 K& B; e% M2 q* I7 i5 Tคงจะมีเสียงนินทาว่าร้ายเต็มไปหมด'
* [- r# P5 t8 L* s% V- u4 C


: K9 o& y8 N5 p: Y- i8 Hน้ำตาปริ่มดวงตาของฉันรวมทั้งสามีของฉันด้วย .....

' o6 i4 B6 z1 P( B0 u5 ^

ฉันบอกกับน้องว่า

! ?/ X* A) h' J  m" x: Q  R

'แต่ที่เธอไม่ได้เรียนต่อก็เพราะพี่...'


5 V1 h% R2 C( K5 Z6 v# W/ M2 U
7 {# z$ {  s6 H% M  e- o) l'ทำไมต้องพูดถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้วด้วยล่ะครับ'
# T: y0 K+ K! y. i# x/ M; G


น้องชายของฉันจับมือฉันไว้
6 u2 I$ |8 ^2 s# _3 t
8 }/ e9 I6 \9 q) Q" k  ?6 B6 U

ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 26 ปี ส่วนฉันอายุ 29 ปี...

' v% n# ^( n5 ]& t4 e, z


5 r+ i' y5 D9 A, C8 O
เมื่อน้องชายของฉันอายุได้ 30 ปี

7 n6 B0 T2 M4 |4 c
" y' {$ A9 C2 A; F7 U) O" }; }
เขาได้แต่งงานกับผู้หญิงในที่ทำงานที่เดียวกัน
* j8 M8 p6 z8 k; o, j8 i/ Q


0 i" C/ B1 b' Fในงานแต่งงาน ประธานในงานได้ถามน้องชายของฉันว่า


  X8 a2 V, ~! _% |6 P
, p0 e" i9 K3 [" z2 L' ใครคือคนที่คุณรักที่สุดในชีวิตนี้'
- G2 ]7 M# l+ F8 w* |
% a  h. b+ p. e9 r5 x
" v. w- v" {# V5 C+ x+ s
น้องชายของฉันตอบอย่างไม่ลังเล 'พี่สาวของผมครับ' .....
, B" i- ]* v  O' I
7 z. y/ I5 k3 u' y& v0 v' {* K0 v0 u+ [
" ~8 R8 _- `; i% r( q
4 g7 d( V2 J& J( R7 P: s/ lและเขาก็เล่าเรื่องราวที่แม้แต่ฉันยังจำไม่ได้
6 c& H# S8 B1 v
6 D! I' _; J1 V+ P
5 D- H' W. }7 g# K% h4 E5 V/ H
' `$ O% C$ H0 C2 w" ['ตอนผมอยู่โรงเรียนประถม โรงเรียนอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง

  D, A5 E4 E6 C0 v( X

3 x: @- d0 _1 j9 `$ j& _เราสองคนพี่น้องต้องใช้เวลาถึง 2ชม.

. o; p) V2 n6 @. |4 w/ U

เพื่อเดินไปเรียน...และเดินกลับบ้าน
! z* Q$ A& s5 O1 X0 O

  ~, U/ R/ W, w- u
7 Y* r  i; z2 D- M  kวันหนึ่งในวันที่หิมะตกหนักผมทำถุงมือหายไปข้างหนึ่ง
5 X0 b' e4 V0 ~
4 ~8 M6 k  q9 O& A& D8 o; J8 B
: r$ m! B. P6 n2 ^3 r5 F
พี่สาวผมจึงได้ให้ถุงมือของเธอข้างหนึ่ง
! a( E$ e' d6 L$ F

+ Q) D+ k3 i" d
. Z/ \0 ]6 A' v+ H, O; [และเธอก็ใส่ถุงมือเพียงข้างเดียวเดินเป็นระยะทางไกล
( D) S7 O, @/ @' M( a' _

+ e6 g2 D8 \( c, l
5 X! @  m0 G$ }4 U+ Kเมื่อเรากลับถึงบ้านมือเธอบวมแดงเพราะอากาศหนาว

" v4 j! Z# B( `' u: e/ n+ x
. ]8 B: H% n2 ]6 W& K! p3 ?
เธอไม่สามารถจับช้อนทานข้าวได้ด้วยซ้ำ .......นับจากวันนั้น



& d0 C, B: n7 u: J8 F# R0 }ผมสาบานกับตัวเอง
' Q# Q$ F1 x' |& y- p5 ?) U( A


ว่าตลอดชีวิตของผม ผมจะดูแลพี่สาวของผมให้ดี
5 M3 E2 q8 u% U. k1 p  ?2 O
7 M! N7 K5 s! |% f" B

และจะทำดีกับเธอ'



3 _" `# A' V2 y/ [+ n* q+ Fเสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่ว

: C# U2 W8 t5 m8 P# u. p
% s6 Q+ V/ x4 B# N
$ [% x' `1 v# X8 K+ mสายตาทุกคู่ของแขกเหรื่อหันมาจับจ้องที่ฉัน
) R& V5 p+ u0 m$ t1 H


คำพูดจากปากฉันออกมาอย่างยากลำบาก .......
$ v2 D: o( g: W( _4 w  H


: D3 X- T' H, O* ~/ z9 w4 S( N'ในโลกใบนี้คนเดียวที่ฉันรู้สึกขอบคุณที่สุด คือน้องชายของฉันค่ะ'

5 ~; a- c* c- P* ~' D

* p; {/ b& O1 A' }2 r9 r0 q: rในวาระที่มีความสุขที่สุดเช่นนี้
0 r- ]5 u' y. c+ U- U# M* f2 x' i


น้ำตาได้รินไหลออกมาจากสองตาของฉันอีกครั้ง...

( q) `# z. X! c$ T8 Y( r9 d4 `# C; D
' t% a$ w) r; k' X: C" ~
จงรัก และห่วงใยคนที่คุณรักในทุกๆ

" O9 l8 H; T$ x/ c

5 n1 @" l0 D6 Iวันในชีวิตของคุณและเขา

; D  O% r% Q  C* g  |
: G6 R+ K2 K- r* o0 M" l
คุณอาจจะคิดว่าสิ่งที่คุณทำให้ใครสักคนเป็นเพียงสิ่งเล็กๆน้อยๆ

) A2 A: p- }) V/ K, t4 s

แต่สำหรับคนคนนั้นอาจจะมีความหมายมากอย่างคาดไม่ถึง

  _/ E3 D/ ^3 P# O' g! O  Y
) ~# T. m! ~7 [, i6 [
.. ไม่ว่าเขาคนนั้นจะคือ
9 I$ }% ?# l1 m4 b4 H7 s8 @' E/ }
9 ^1 A; H6 I+ S# `7 r% ]; u+ T

พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ คนรัก เพื่อน
2 W* K' @9 L; t1 d- S: p


4 F! J' X2 Q; E: r- }2 _0 M# Q3 wหรือแม้คนที่คุณไม่รู้จัก ก็ตาม
/ _) t' Q+ ?6 K7 c2 u
+ O6 C; z! n! X! t/ c) B) C


5 u' }. M5 I/ f% F" A. A
จบบริบูรณ์....
) X! N( p) g' p/ ?' P
$ V- w: ^! X" t) j
! q: N+ ]1 F; W& a
. Q) @  `* f$ s# T/ C2 V# b

ปล.ปัจจุบันผู้เป็นพี่สาวอายุ 86 ปีตำรงตำแหน่งเป็นผู้บริหารใหญ่บริษัทฮุนไดและในเครือกว่า 20 บริษัท

# y, x  n; y4 E4 L

4 }7 }: K$ q2 b2 F' V# V# ]) [+ W9 }น้องชายอายุ 83 ปีเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทเล็กๆ ที่มีชื่อเป็นภาษาเกาหลีว่า

! }* Y5 `5 l" y7 J. X! @5 q7 A7 }# b; j
; \  p: b1 z& H
+ I: H* K: Q' }. ~: o' n'ซัมซุง'


0 z9 K) y' E- d- w# N! u
และเรื่องราวของท่านทั้ง 2 คนกำลังถูกนำมาสร้างเป็นซี่รี่ย์ โดยดาราเล็กๆ คนคือ ซอง เฮ เคียว และ ลี ดอง ฮุคครับ
8 x; _& ~' ?" N: h; w  O7 x


6 n; |3 T8 n% s8 aบู มิง ฮอง

เล่าเรื่อง
) e2 Y+ r# N: t. ]9 N$ B( [4 w
% I; @' R" x! Q& M

1 B3 @& i4 t. _ที่มา : ไทยเสียว

cyber2friends

ซึ้งมากเลย ขอบคุณมากครับ

por201502

ยาวเป็นบ้าเลย 555.

MasterTGZ

ซึ้งดีจัง
นี่รึอดีตของผู้บริหารบริษัทยักษ์ใหญ่